Je eigen schimmentheater?!

Niets mooier dan knutselen en je eigen idee tot leven laten komen. Ik maakte het mee in de besloten première van Schimmentheater Licht in het Donker. Eerst is er de nieuwe voorstelling De Bremer Stadsmuzikanten. Dan mogen we zelf aan de slag: we bouwen een klein schimmentheater.  Als je tot slot je schim plaatst, gebeurt het wonder. Je schimmentheater werkt!

Vier hoofdpersonen, vier oude dieren.

Op zaterdag 17 september is de besloten première van ons jubileumstuk: de Bremer Stadsmuzikanten. Hetty van Geene, onze technische vrouw, heeft na de mensfiguren ( zie blog 7 juni j.l.) op dezelfde wijze de vier hoofdpersonen van de Bremer Stadsmuzikanten gemaakt. Elk dier kan nu de door ons gewenste emotie laten zien.

Om te weten welke emoties we nodig hebben is het belangrijk om de verhaallijn vast te stellen. Het verhaal begint altijd met een inleiding waarin de hoofdpersonen worden voorgesteld. Ook  het probleem waarmee zij geconfronteerd worden. We vertellen en laten zien waarom de dieren worden "afgedankt". Dat is het eerste bedrijf.

                                                                                 

In het tweede bedrijf gaan ze samen op weg naar Bremen. Onderweg komen ze een rovershuis tegen. Ze bedenken een plan om de rovers te verjagen. Dat lukt en daarna doen ze zich te goed aan het achter gebleven eten.

In het derde bedrijf - als het eten allemaal op is - gaan ze op weg naar Bremen. Daar maken ze muziek en van de beloning kunnen ze royaal leven in hun huis in het bos.

Volgende keer meer over de schimmen bij dit stuk.

Bea Kloosterman.

Schimmentheater bij de Ezelsociëteit

Op de Fluitzolder wordt muziekles gegeven. Daar huist ook (sinds 1991) het Schimmentheater. Voorstellingen worden geoefend en workshops voorbereid. Dit keer hebben we drie workshops ontwikkeld voor oud en jong voor de Open Dag van de Ezelsociëteit op 21 augustus 2016. Zie ook de website van de Ezelsocieteit

Ombramaan en het tempo van de tijd.

De voorstellingen van Ombramaan werden in de veertiger jaren van de twintigste eeuw soms al lang gevonden.  "...gelukkig kregen we tussendoor limonade", schreef de vriendin van Cateau Schuller tot Peursum. Hoe moet het dan, bijna een eeuw later. Het levenstempo is veel hoger geworden en multitasken hoort er bij. Lees hoe wij ons aanpassen aan het tempo van de tijd.

In de eerste plaats geven we de voorstellingen met twee personen: een verteller/voorlezer en een schuiver. De verteller leest het verhaal voor en laat ook de muziek horen.

De schuiver heeft alle schimmen op volgorde in aparte "rails" staan. Een "rail" is een langwerpig stuk karton met gleufjes. Omdat de schimmen tussendoor niet in de gleufjes gezet hoeven worden, krijgt het verhaal meer vaart.

In de verhalen moet het "gordijn" vaak gesloten worden om een ander decor te plaatsen. De schuiver staat op en zet een karton voor het scherm. Soms lijkt het alsof het verhaal is afgelopen. We lossen deze tijdrovende handelingen op door een dimmer te gebruiken. Het licht gaat even uit, het decor wordt verwisseld en het verhaal gaat verder. Op deze manier wordt de aandacht vast gehouden en als uiteindelijk het karton ervoor gezet wordt is het duidelijk dat het verhaal is afgelopen.

Bea Kloosterman

Beklijft een schimmenvoorstelling?

De impact van de schimmenbeelden is groot. In het donker, zonder verdere prikkels, is er alleen het verlichte scherm met de zwarte schimmen. De muziek en de vertelling maken het compleet. Het is een soort  totaalbeleving die in de vaart van het dagelijks leven weg zakt en toch iets nalaat.

Als wij een voorstelling hebben gegeven vragen wij ons soms af wat er blijft hangen en wat het "gedaan" heeft. Cateau Schuller tot Peursum schrijft daarover het volgende:

"Zo vreemd dat ik mij niets herinner van voorstellingen van vroeger uit mijn jeugd! Ik snap het niet..... want ik hoef alleen maar de doos te zien en mijn hart wordt warm. Een vriendin kwam foto's maken. We maakten de doos open en alles komt tevoorschijn: Het Circus van Ombramaan, het Sprookje en de Kinderliedjes, ieder onderdeel tussen de dubbel gevouwen vellen papier met alle zwarte schimmen en teksten. En alle voorstellingen komen als een doorlopende film terug in mijn herinnering. Ook dat ik, als kind, de voorstelling van het lied van "In Holland staat een Huis" het allerleukste vond".

"In Holland staat een huis".

Een vriendin van Cateau geeft als antwoord op de vraag of zij zich schimmenvoorstellingen van vroeger herinnert:

"Natuurlijk herinner ik mij dat. Je moeder kon bijzonder goed vertellen. Ze maakte ook allerlei geluiden erbij tijdens het vertellen, zoals het klopper-de-klop van het paard".

Ergens in de diepte liggen de voorstellingen die bedekt zijn in het dagelijks leven door de jaren heen.

Bea Kloosterman

"Het is een wonder boven wonder....."

In 2015 krijgen wij op onze mail een bericht binnen of wij interesse  hebben voor het schimmentheater van Ombramaan. Het ligt op een zolder bij Cateau Schuller tot Peursum.. Ik ga bij haar kijken en zie een plat, in bubbeltjes plastic verpakt pakket van 75 x 40 cm met een touw eromheen op de tafel liggen. Daar zit het theater in.

Mevrouw Cateau Schuller tot Peursum was al jaren op zoek naar een goede bestemming voor dit theater. Een zoektocht via Marktplaats mislukte. Bij toeval hoorde ze over het schimmentheater Licht in het Donker in Zeist. Wat maakte dit theater zo dierbaar voor haar? Ze schrijft zelf:

De schimmen zijn heel zorgvuldig uitgeknipt.

"Mijn moeder, Willemien Boissevain, heeft Theater Plezier van Ombramaan na 1943 gekregen. Ik vermoed dat zij alles uitknipte en veel oefende, maar wanneer zij haar eerste voorstelling gaf, weet ik niet meer. Na haar overlijden in 1994 bewaarden mijn broer en schoonzus Theater Plezier op hun zolder. Na het overlijden van mijn broer komt Theater Plezier bij mij op zolder in de nog door mijn moeder in doorzichtig plastic verpakte en met touwtjes dicht gebonden doos. Totdat ik besluit op zoek te gaan naar een goede bestemming, want die wil ik absoluut vinden".

Na onze kennismaking fiets ik met het spannende pakket onder de arm naar huis.

Bea Kloosterman.

Een mooie fles wijn voor tien keer optreden.

Op 26 juni, de Dag der Kunsten in Slot Zeist, werden we door het bestuur van deze organisatie verwelkomd met een mooie fles wijn voor de tiende keer optreden. Dit keer lieten we het Wereldberoemde Circus van Ombramaan zien in de Karperzaal van deSlotgewelven. Ik zou vertellen hoe we aan dit theater komen, maar dat doe ik de volgende keer met een jeugdherinnering van de gulle geefster. 

We richtten het theater in op een tafel. De muziek - dit keer van een cd -  en het verhaal op een andere tafel.
We rangschikten 25 stoelen. Twee gastvrouwen van de organisatie van de Dag der Kunsten stonden ons terzijde.

We speelden om 13.30 uur, 14.30 uur en 15.30 uur. De voorstelling duurt ongeveer 20 à 25 minuten.
De drie voorstellingen zaten vol en de laatste zelfs overvol. Bij de eerste voorstelling kwamen mensen die het vorig jaar niet meer bij de laatste voorstelling konden en daarom nu vroeg plaats namen bij de eerste voorstelling.

Enkele opmerkingen vanuit het publiek: "Heel fijnzinnig". "Passende circusmuziek"   "Opvalland dat kinderen zo stil en met aandacht kijken"  "Dat zo iets ouds en simpels zo leuk is..... vooral dat licht in het donker... trekt de aandacht....en die kleurtjes"   "Grappig leuk verhaal... met humor..."

Bea Kloosterman