Beelden vertellen het verhaal

Het schimmentheater speelde de voorstelling De Bremer Stadsmuzikanten voor een grote groep jonge vluchtelingen in een buurthuis in Utrecht Overvecht. De beelden werden ademloos gevolgd. Aan de reacties te horen begrepen ze precies waar het om ging. 

In huiskamer Burezina, een ontmoetingsplaats voor buurtbewoners in Utrecht Overvecht-Noord, waar ook de voedselbank een plek heeft, hadden wij het "taallokaal" ingericht als theater. Een jongerengroep van zo'n 28 vluchtelingen in de leeftijd van 11 tot en met 20 jaar vulde het lokaal. Er waren ongeveer evenveel jongens als meisjes. We hoorden Nederlands, meer of minder gebroken, Engels, Syrisch en misschien nog meer talen die we niet konden thuis brengen.

Onze verteller Willemien stelde de spelers en zichzelf voor door middel van profielen: Bea en Hetty - schimmenschuivers - , Petra - muzikante -. Profielen zijn de hoofden van opzij gezien van zwart karton.  Daarna vertelde ze de grote lijn van het verhaal: oude en afgedankte dieren die gedood zullen worden, kiezen voor een nieuw bestaan. In de voorstelling laten we zien hoe de Bremer Stadsmuzikanten dat doen. De leidster van de groep vluchtelingen vertaalde deze inleiding in het Syrisch.

Wij hoorden tijdens de voorstelling diverse keren "Oooh" bij het slaan van de ezel en gegiechel bij de kat die de muizen niet meer kon vangen. Verder was het heel stil. Het plotselinge krijsen van de dieren om de rovers te verjagen uit het rovershuis veroorzaakte een schrikreactie zoals we die nooit in die mate horen bij deze voorstelling. Een tipje van de sluier van de oorlogservaringen?

Dieren die gemaakt konden worden.

Na de voorstelling, de limonade en het koekje gingen ze zelf aan het werk om dieren te maken. Enthousiast, met veel aandacht en inzet. De ontwerp- en knipvaardigheden waren, zoals altijd, heel verschillend. Ze maakten het liefst zo veel mogelijk dieren.

We sluiten de workshop af met het laten zien van hun schim in het theater. Onze verteller begeleidt dat met een eigen dier en zij probeert tot een verhaaltje te komen, soms kort en soms lang. Dit onderdeel was moeilijk, bijna onmogelijk. Het maken van een verhaaltje of een kleine scene evenals het samenwerken lukte niet. Misschien waren ze zoiets niet gewend. Het is ook mogelijk dat ze elkaar niet verstonden. Het bleef bij uitbundig zwaaien.

Toen het tijd was liepen ze vol trots met hun creaties het lokaal uit.


Namens de Schimmenspelers, Bea Kloosterman.