Er konden twee (kleine) raampjes ongeveer 20 centimeter open en dat deed ik meteen. De luchtverversingsinstallatie zond een lage zoem uit waardoor mijn stemapparaat niet werkte dus die moest uit. Ik had de indruk dat er vaak kinderen ziek waren. Maar de grote onverwachte ramp moest nog komen.
Toen de laatste groep klaar was met bouwen heb ik alle fluiten in een papieren tas aan de leerkracht gegeven. Meestal beginnen ze dan meteen met het inspelen van de fluiten en gaan ze in de fluitenhoes van het kind en hebben daardoor enige bescherming. Door omstandigheden hebben de fluiten drie weken in het tasje gestaan in het lokaal en toen de juf wou beginnen met fluiten zagen ze er zo uit.
Allemaal gebarsten. Oef, wat een ramp!!!!!! |
Tussen de tuinbonen met links de kap met condens |
Hersteld |
Iemand vroeg mij of ik het geen verschrikkelijk werk vond. "Ja," antwoordde ik, "in alle opzichten maar een oude vriendin zei altijd als er iets heel akeligs op mijn pad kwam: "Dat is goed voor de karaktervorming". En daar houd ik het dan maar op.
Bea Kloosterman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten