Ombramaan en het tempo van de tijd.

De voorstellingen van Ombramaan werden in de veertiger jaren van de twintigste eeuw soms al lang gevonden.  "...gelukkig kregen we tussendoor limonade", schreef de vriendin van Cateau Schuller tot Peursum. Hoe moet het dan, bijna een eeuw later. Het levenstempo is veel hoger geworden en multitasken hoort er bij. Lees hoe wij ons aanpassen aan het tempo van de tijd.

In de eerste plaats geven we de voorstellingen met twee personen: een verteller/voorlezer en een schuiver. De verteller leest het verhaal voor en laat ook de muziek horen.

De schuiver heeft alle schimmen op volgorde in aparte "rails" staan. Een "rail" is een langwerpig stuk karton met gleufjes. Omdat de schimmen tussendoor niet in de gleufjes gezet hoeven worden, krijgt het verhaal meer vaart.

In de verhalen moet het "gordijn" vaak gesloten worden om een ander decor te plaatsen. De schuiver staat op en zet een karton voor het scherm. Soms lijkt het alsof het verhaal is afgelopen. We lossen deze tijdrovende handelingen op door een dimmer te gebruiken. Het licht gaat even uit, het decor wordt verwisseld en het verhaal gaat verder. Op deze manier wordt de aandacht vast gehouden en als uiteindelijk het karton ervoor gezet wordt is het duidelijk dat het verhaal is afgelopen.

Bea Kloosterman