Als ik aankom op de lapjesmarkt zijn de marktkooplieden juist bezig met opruimen. Ik kijk achter de kramen en zie de rollen liggen die ik nodig heb. Van de marktkoopman mag ik ze gratis meenemen maar hij wil wel weten wat deze oude dame ermee gaat doen. Als ik vertel dat kinderen daarin hun fluit opbergen, roept hij naar zijn maat om nog meer kokers. Twee vriendelijke jonge mensen stoppen de anderhalf tot twee meter lange kokers onder mijn beide armen. Na een klein stukje lopen beginnen enkele kokers te zwenken. Het voortgaan wordt een strijd.
Dan kom ik aan op de bloemenmarkt. Bij een bloemen- en plantenkraam krijg ik een rol plakband en dat bind ik om de kokers. Zo kan ik de zwenkende en zwiepende lange rollen beter de baas. Vervolgens stap ik met de enorme bos kokers op het Janskerkhof in een overvolle bus. Op dat moment vraag ik me af waarmee ik bezig ben. Gelukkig heeft niemand een foto gemaakt.
Het resultaat mag er zijn: op maat gezaagd, passend bij de lengte van de fluit, voorzien van een stevige bodem, omwikkeld met touw, een sluiting met een koordje aan de bovenkant, een beetje schapenwol onderin en de grepentabel horend bij de fluit erop geplakt.
 |
| Hier zijn ze dan!!!! |
Geweldig!
BeantwoordenVerwijderen