Dat bood ons vol het zicht op wat meestal een mysterie blijft: de voorkant van de dirigent. Een dramaqueen in de termen van mijn dochter van 17, vanwege zijn enthousiaste en herhaaldelijke opkomst met grote gebaren. Hij, Hans Leenders, bleek te beschikken over een arsenaal aan lichaamsuitdrukkingen waarmee hij het orkest met zijn bedoeling leidde. Met zijn hele lichaam liet hij het orkest bulderen, aanzetten, weer inhouden, zingen en stil worden. Ook dat laatste was fascinerend: zijn beweging stopte in de lucht en bleef daar even staan. Het slot was daar, de stilte viel.
Bea Kloosterman geeft bamboefluit les op de Fluitzolder. Daar huist ook (sinds 1991) het Schimmentheater. In dit blog gaat het over de schimmen en de fluiten, over voorstellingen en over lessen, over verhalen en over bouwen, en over alles wat er verder op de Fluitzolder gebeurt.
donderdag 16 februari 2017
De dirigent
Een paar weken geleden mocht ik het concert Philip Glass en Steve Reich- 80th birthday bijwonen. Het Noord Nederlands Orkest speelde een viertal stukken van de twee 80-jarigen.Vanwege een late beslissing zaten we aan de achterzijde boven het orkest, zoals dat kan in de grote zaal van Tivoli-Vredenburg.
Dat bood ons vol het zicht op wat meestal een mysterie blijft: de voorkant van de dirigent. Een dramaqueen in de termen van mijn dochter van 17, vanwege zijn enthousiaste en herhaaldelijke opkomst met grote gebaren. Hij, Hans Leenders, bleek te beschikken over een arsenaal aan lichaamsuitdrukkingen waarmee hij het orkest met zijn bedoeling leidde. Met zijn hele lichaam liet hij het orkest bulderen, aanzetten, weer inhouden, zingen en stil worden. Ook dat laatste was fascinerend: zijn beweging stopte in de lucht en bleef daar even staan. Het slot was daar, de stilte viel.
Dat bood ons vol het zicht op wat meestal een mysterie blijft: de voorkant van de dirigent. Een dramaqueen in de termen van mijn dochter van 17, vanwege zijn enthousiaste en herhaaldelijke opkomst met grote gebaren. Hij, Hans Leenders, bleek te beschikken over een arsenaal aan lichaamsuitdrukkingen waarmee hij het orkest met zijn bedoeling leidde. Met zijn hele lichaam liet hij het orkest bulderen, aanzetten, weer inhouden, zingen en stil worden. Ook dat laatste was fascinerend: zijn beweging stopte in de lucht en bleef daar even staan. Het slot was daar, de stilte viel.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten