Fluiten die zich schamen

Elk kind kan in anderhalf uur de verschillende handelingen voor de geplande les af krijgen. Er is dan ook nog ruimte om een kind te helpen dat moeite heeft met het gereedschap. Voor 't eerst is dat niet gelukt bij zes van de veertien kinderen. Hoe los ik dit op?


Tijdens de instructie stonden de meeste kinderen te wiebelen op hun voeten . Ze keken ook niet op het bord om de werkvolgorde te lezen. En wat je kon afkijken van de voorbeeldfluiten, lag ver buiten hun gezichtsveld. Op deze wijze komt de fluit niet af in zeven lessen. Wat te doen?

Ik kan bij de volgende les gaan mopperen, maar als de instructie niet binnenkomt zal dat waarschijnlijk ook zo zijn met een tirade. Hooguit zal er een zekere intimidatie vanuit gaan. Ik besloot te kiezen voor een beeld. De fluiten van deze kinderen zette ik op de kop in de mand. Na de uitleg van les 2 konden de kinderen die les 1 af hadden aan de slag.

"Waar is mijn fluit?"  vroegen ze verbaasd. Ik antwoordde: "Ja, ze hebben zich een beetje verstopt. Deze fluiten schamen zich voor hun baasjes omdat zij les 1 niet hebben af gemaakt". Ik legde uit dat ze zo in les 7 weinig tijd zouden hebben om hun fluit te versieren.

Na de eerste verbijstering gingen ze de instructie lezen, ineens zagen ze de voorbeelden liggen en ze vroegen aan andere kinderen wat ze moesten doen. Er werd nu wel met aandacht gewerkt.

Bea Kloosterman