Op de Fluitzolder wordt muziekles gegeven. Daar huist ook (sinds 1991) het Schimmentheater. Voorstellingen worden geoefend en workshops voorbereid. Dit keer hebben we drie workshops ontwikkeld voor oud en jong voor de Open Dag van de Ezelsociëteit op 21 augustus 2016. Zie ook de website van de Ezelsocieteit
Bea Kloosterman geeft bamboefluit les op de Fluitzolder. Daar huist ook (sinds 1991) het Schimmentheater. In dit blog gaat het over de schimmen en de fluiten, over voorstellingen en over lessen, over verhalen en over bouwen, en over alles wat er verder op de Fluitzolder gebeurt.
dinsdag 16 augustus 2016
donderdag 11 augustus 2016
Ombramaan en het tempo van de tijd.
De voorstellingen van Ombramaan werden in de veertiger jaren van de twintigste eeuw soms al lang gevonden. "...gelukkig kregen we tussendoor limonade", schreef de vriendin van Cateau Schuller tot Peursum. Hoe moet het dan, bijna een eeuw later. Het levenstempo is veel hoger geworden en multitasken hoort er bij. Lees hoe wij ons aanpassen aan het tempo van de tijd.
In de eerste plaats geven we de voorstellingen met twee personen: een verteller/voorlezer en een schuiver. De verteller leest het verhaal voor en laat ook de muziek horen.
De schuiver heeft alle schimmen op volgorde in aparte "rails" staan. Een "rail" is een langwerpig stuk karton met gleufjes. Omdat de schimmen tussendoor niet in de gleufjes gezet hoeven worden, krijgt het verhaal meer vaart.
In de verhalen moet het "gordijn" vaak gesloten worden om een ander decor te plaatsen. De schuiver staat op en zet een karton voor het scherm. Soms lijkt het alsof het verhaal is afgelopen. We lossen deze tijdrovende handelingen op door een dimmer te gebruiken. Het licht gaat even uit, het decor wordt verwisseld en het verhaal gaat verder. Op deze manier wordt de aandacht vast gehouden en als uiteindelijk het karton ervoor gezet wordt is het duidelijk dat het verhaal is afgelopen.
Bea Kloosterman
In de eerste plaats geven we de voorstellingen met twee personen: een verteller/voorlezer en een schuiver. De verteller leest het verhaal voor en laat ook de muziek horen.
De schuiver heeft alle schimmen op volgorde in aparte "rails" staan. Een "rail" is een langwerpig stuk karton met gleufjes. Omdat de schimmen tussendoor niet in de gleufjes gezet hoeven worden, krijgt het verhaal meer vaart.
In de verhalen moet het "gordijn" vaak gesloten worden om een ander decor te plaatsen. De schuiver staat op en zet een karton voor het scherm. Soms lijkt het alsof het verhaal is afgelopen. We lossen deze tijdrovende handelingen op door een dimmer te gebruiken. Het licht gaat even uit, het decor wordt verwisseld en het verhaal gaat verder. Op deze manier wordt de aandacht vast gehouden en als uiteindelijk het karton ervoor gezet wordt is het duidelijk dat het verhaal is afgelopen.
Bea Kloosterman
Abonneren op:
Posts (Atom)