Het "verstellen" van een fluit.

De vakantie is voorbij. Ook voor de fluiten. Eén voor één haal ik ze uit de hoes. Het voelt goed om ze weer in handen te hebben. Alleen met de bas is er iets mis: de vingers van de rechterhand verdwijnen in de gaten. Ik leg de vinger er schuin over, dan pas kan ik het gat afdekken. Het zou veel gemakkelijker zijn als de gaten kleiner waren. Daar ga ik nu iets aan doen.

Zó groot waren de gaten. Alleen de schuin-gelegde vingers konden de gaten sluiten.

Ik maak een zaagsnede boven het gat van de G en één onder het gat van de E. De diepte van de beide zaagsnedes moet gelijk zijn. Met een mes splijt ik eerst de ene kant van het ingezaagde stuk en dan de andere kant totdat het stuk "los"springt. Nu zit er een langwerpig gat in de fluit. Ik zoek een stukje bamboe met dezelfde ronding en met dezelfde dikte als het bamboe van de fluit. Daaruit zaag ik een rechthoek die even hoog is als het gat. Met een vijl maak ik de zijkanten mooi plat zowel van de fluit als van het inzetstuk. Met 2-componentenlijm bevestig ik het stuk in de fluit.

Na het drogen worden de nieuwe gaten hoger geplaatst: het gat van de E ongeveer op de plaats van de Fis en het gat van de Fis ongeveer op de plaats van de G. Het gat van de G komt daarboven. De gaten zijn nu veel kleiner en ik kan ze gemakkelijk dicht doen. Bij het bouwen van een fluit geldt in het algemeen de regel: hoe hoger op de fluit, hoe kleiner de gaten.

Nu kunnen de gaten gemakkelijk gesloten worden.

Bea Kloosterman

Bamboe in de rambla

Ik was deze zomer in Andalucië, in de Arroyo Aceituno, de vallei van olijven. Voor ons huis, in de beek die in de zomer een weg is, vonden we bamboe. Je ziet het hieronder, met het gezang van de wielewaal (en krekels) die ons ieder ochtend wekten. Die wielewaal klinkt als het geluid van water in een bijna woestijnachtige omgeving. 

Fetsje Luimstra